البته این به آن معنی نیست که وظیفه روابط عمومی ها تنها تزریق رسانه های گروهی می باشد بلکه از یک قرن پیش، مدیریت سازمانها، روابط عمومی را بخش با اهمیتی از عناصر مدیریت خود می شناسد که برای جلب پشتیبانی گروههای خارجی و داخلی سازمان، ناگزیر به بهره گیری از تکنیک های آن هستند و می پندارند که در شرایط پیچیده اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کنونی، ادامه و استمرار فعالیتهای سازمان بدون یاری گرفتن از آن مقدور نیست. در واقع روابط عمومی به معنای امروزین آن بخشی مهم و حیاتی از هر سازمانی است و کارکنان آن باید به مهارت دانش های بسیاری مجهز باشند. از همین رو روابط عمومی به عنوان یکی از دو گرایش رشته علوم ارتباطات در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور تدریس می شود.
روابط عمومی به معنی کنونی آن، شاخه ی مدیریت نوین و بازوی ارتباطی مدیریت است و آن را بخشی از اجزاء و عناصر مدیریت امروزی می دانند که بر نظریه های علمی، شیوه های کاربردی و تکنیک های معینی استوار است و نوشته ها و متون حرفه ای خاص خویش را دارد و فعالیتها و اقدامات آن با معیارها و ضوابط خاصی سنجیده می شود و مقررات اخلاقی پذیرفته شده ای نیز برای تشخیص سره از ناسره، رفتارها و کارهای روابط عمومی وضع شده است که می باید به آن عمل گردد.
در یک جمع بندی کلی وظیفه روابط عمومی و مؤسسات به ترتیب زیر طبقه بندی می شود:
اقدامات ارتباطی کارشناسانه، طرح ریزی شده و مستمر جهت انتقال پیام مدیریت مؤسسه به گروهها و افرادی که به نحوی برای مؤسسه اهمیت دارند.
مراقبت، نظارت، بررسی و شناخت عقاید، نظرات، خواسته ها و گرایشهای افراد و گروهها در مورد مسائل مربوط به سازمان و ارائه پیشنهادهای کارشناسانه به مدیریت در این زمینه ها.
بررسی و کشف اثرات اجرای اقدامات مؤسسه بر روی گروهها و تجزیه و تحلیل پیش بینی واکنش مردم در هنگام اجرای سیاستها و اقدامات مؤسسه و آماده سازی بیشتر اقدامات سازمان.
پیشنهاد جهت تصحیح آن بخش از خط مشی ها، سیاستها وروشهایی که در تضاد و تقابل با منافع گروهها و یا عمومی مردم قرار دارد.
5- کشف و شناخت آن دسته از اقدامات مؤسسه که در جهت منافع همگان است و تبلیغ این اقدامات و محور قرار دادن آنها در متون و پیامهای ارتباطی – تبلیغی.
6- پیشنهاد برنامه ها و روشهای تازه که هم در جهت منافع و علایق همگان و هم در جهت منافع مؤسسه اند.
7- ایجاد تغییرات موردنظر در دانش، عقاید، گرایشها و رفتار گروههای داخل و خارج سازمان.
کارشناس خوب روابط عمومی برخلاف ذهنیت عامه مردم سعی در پنهان ساختن اخبار بد ندارد. همچنین وظیفه اش در بسط اطلاعاتی که مستقیماً از سطوح بالاتر سازمان می گیرد، خلاصه نمی شود. بلکه کارشناس روابط عمومی یک مشاور است که جریان دو طرفه ارتباطی را بین شرکت و مخاطبان آن میسر می سازد و بر این اعتقاد است که رمز موفقیت یک برنامه مؤثر روابط عمومی، قابلیت انتقال پیام صحیح از راه صحیح، در زمان مطلوب و به فرد صحیح است. در واقع کارشناس روابط عمومی از یک سو وظیفه آگاه کردن، خبر دادن و مطلع کردن مردم از مقاصد مدیریت سازمان را بر دوش دارد و از سوی دیگر مسؤولیت ارائه مشورتهای کارشناسانه با مدیریت مؤسسه در مورد طرز تفکر مردم و گروههای مورد توجه آن حوزه و تجزیه و تحلیل افکار عمومی و بررسی جامعه شناختی گرایشها و طرز تفکرهای مردم بر عهده او می باشد.
وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر
امکان ادامه تحصیل تا مقطع کارشناسی ارشد وجود دارد و دانشگاه‌های تهران علامه طباطبایی و دانشکده صدا و سیما ارائه دهنده این مقطع هستند.