معرفی رشته مهندسی هوافضا

معرفی رشته مهندسی  هوافضا


 


مهندسی‌ هوا فضا
 
 بسیاری‌ از داوطلبان‌ آزمون‌ سراسری‌ که‌ رشته‌ مهندسی‌ هوا فضا را انتخاب‌ می‌کنند، اطلاع صحیحی‌ نسبت‌ به‌ این‌ رشته‌ ندارند‌ و آن‌ را با خلبانی‌ یا نجوم‌ اشتباه‌ می‌گیرند. در حالی‌ که‌ هدف‌ این‌ رشته‌ آماده‌ کردن‌ مهندسی‌ است‌ که‌ بتواند در زمینه‌ طراحی‌، ساخت‌ و آزمایش‌ هواپیما فعالیت‌ کند. در واقع‌ کار مهندس‌ هوا فضا قبل‌ از بیرون‌ آمدن‌ هواپیما از کارخانه‌ است‌ و او در مورد چگونگی‌ به‌ پرواز درآوردن‌ یک‌ هواپیما آموزش‌ نمی‌بیند. به‌ عبارت‌ دیگر مهندسی‌ هوا فضا مجموعه‌ای‌ از علوم‌ و توانایی‌های‌ علمی‌ و عملی‌ در زمینه‌ تحلیل‌، طراحی‌ و ساخت‌ وسایل‌ پرنده‌ نظیر هواپیماها، بالگردها، گلایدرها، موشک‌ها و ماهواره‌ها است‌. این‌ رشته‌ بر چهار پایه‌ آئرودینامیک‌ ، جلوبرندگی‌ ، مکانیک‌ پرواز و سازه‌های‌ هوافضایی‌ استوار است‌.که در این میان آئرودینامیک به مطالعه و بررسی جریان هوا، محاسبه نیروها و گشتاورهای ناشی از آن بر روی جسم پرنده می‌پردازد و مهندس هوافضا با فراگیری این علم به تحلیل جریان‌های پیچیده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهای آئرودینامیکی امکان بررسی پایداری و طراحی سازه را فراهم می‌کند. 'جلوبرندگی' به مطالعه و بررسی سیستم‌های جلوبرنده اعم از موتورهای پیستونی، توربینی، راکت‌ها و نحوه تولید نیروی رانش در آنها می‌پردازد. 'مکانیک پرواز' به مطالعه و بررسی رفتار و حرکات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئرودینامیکی، هندسی و وزنی می‌پردازد در واقع علم مکانیک پرواز از 'عملکرد' تشکیل می‌شود و 'عملکرد' به بررسی بُرد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازی در سرعت‌های مختلف و پایداری و کنترل وسایل پرنده می‌پردازد و در نهایت 'سازه‌های هوافضایی' به مطالعه و بررسی سازه‌های هواپیما و دیگر وسایل پرنده می‌پردازد و هدف آن طراحی سازه‌هایی است که علاوه بر استحکام کافی در برابر بارهای آئرودینامیکی و سایر بارهای استاتیکی وارد بر وسایل پرنده ، حداقل وزن را نیز داشته باشند.
 
توانایی‌های‌ لازم :
 
زیربنای‌ این‌ رشته‌ ریاضیات‌ است‌ و همچنین‌ فیزیک‌ و شیمی‌ تا حدودی‌ لازم‌ می‌باشد و بیشتر دروس‌ این‌ رشته‌ به‌ زبان‌ انگلیسی‌ است‌. مهندسی‌ هوا فضا یک‌ رشته‌ فنی‌ است‌ و عموماً کسانی‌ که‌ وارد رشته‌های‌ فنی‌ می‌شوند، باید آمادگی‌ کار در کارخانجات‌ را داشته‌ باشند و همچنین‌ باید افرادی‌ قوی‌ و دارای‌ پشتکار باشند.
 
موقعیت‌ شغلی‌ در ایران :
 مهندسین‌ هوا فضا می‌توانند در صنایع‌ و مؤسسات‌ تحقیقاتی‌ هواپیمایی‌، موشکی‌ و ماهواره‌ فعالیت‌ کنند. همچنین‌ در کلیه‌ مؤسسات‌ و سازمان‌هایی‌ که‌ به‌ نحوی‌ از وسایل‌ پرنده‌ استفاده‌ می‌کنند، به‌ عنوان‌ کارشناس‌ تحقیق‌ در عملیات‌ و تعمیر و نگهداری‌ فعالیت‌ نمایند. از سوی‌ دیگر چون‌ سازه‌ اتومبیل‌ و کشتی‌ مشترکات‌ زیادی‌ با سازه‌ یک‌ هواپیما دارد و توربین‌های‌ گاز یک‌ نیروگاه‌ یا ایستگاه‌ پمپ‌گاز همانند یک‌ موتور جت‌ تحلیل‌ و طراحی‌ می‌گردد، یک‌ مهندس‌ هوا فضا علاوه‌ بر شرکت‌های‌ هوایی‌ در نیروگاه‌ها، صنایع‌ نفت‌ و گاز و صنایع‌ خوردوسازی‌ فرصت‌های‌ شغلی‌ خوبی‌ دارد. علاوه‌ بر ساخت‌ هواپیما فارغ‌التحصیلان‌ این‌ رشته‌ می‌توانند در فرودگاهها در قسمت‌ تعمیر و نگهداری‌ هواپیما‌ و همچنین‌ در صنایع‌ دفاع‌ روی‌ طراحی‌ موشک‌ و جنگ‌افزارها فعالیت‌ کنند یا می‌توانند روی‌ آئرودینامیک‌ خودروها، سازه‌های‌ خودروسازی‌ و تولید توربین‌های‌ بخار برای‌ تولید برق‌ کار کنند.

درس‌های‌ این‌ رشته‌ در طول‌ تحصیل :
دروس‌ اصلی‌:
 
نقشه‌کشی‌ ، استاتیک‌، مقدمه‌ای‌ بر مهندسی‌ هوا فضا، مکانیک‌ سیالات‌، ریاضی‌ مهندسی‌، دینامیک‌، ترمودینامیک‌ ، مبانی‌ برق‌ ، ارتعاشات‌، مقاومت‌ مصالح‌، کنترل‌ اتوماتیک‌، علم‌ مواد، انتقال‌ حرارت‌، آزمایشگاه‌ موتور انتقال‌.
 
دروس‌ تخصصی‌:
 
آیرودینامیک‌ ، مکانیک‌ پرواز ، آزمایشگاه‌ آیرودینامیک‌ ، طراحی‌ هواپیما ، تحلیل‌ سازه‌ها، اصول‌ جلوبرندگی‌، زبان‌ تخصصی‌، طراحی‌ سازه‌های‌ هوایی‌ ، پروژه‌.(بسیاری از درس‌های این رشته همراه با آزمایشگاه است).

 

 

+